آناهیتا

آدما هیچوقت قدر موقعیتی رو که دارن نمی دونن... مثلاً خود من که هی رفتم پیش مدیر و مدیر عامل التماس کردم تا یه سال مرخصی بگیرم.. خوب اونا هم موافقت کردن... حالا تو این مدت هرچند خیلی رلضی بودم ولی همش دم از احساس روزمرگی و بطالت و این حرفا می زدم... غافل از اینکه زندگی روزمره با آناهیتا خودش بزرگترین کار و تفریح زندگیه... حالا که دوباره باید برگردم سر کار تازه می فهمم چه روزهای شیرینی رو پشت سر گذاشتم... چه لحظه های خوبی که مملو از آرامش و امنیت برای من و آناهیتا بود... چه بهتر از اینکه کنار آناهیتا روزهاتو سپری کنی بدون اینکه هیچ کار دیگه ای تو زندگیت داشته باشی؟ چی بهتر از اینکه صبح ها با انگشت آناهیتا تو چشمات از خواب بیدار شی و اون هی ماچ...

شیرین شدی... اینقدر شیرین که وقتی بهت فکر می کنم شگفت زده می شم از این همه شیرینی که خدابهت داده. شگفت زده می شم که تو دختر منی... هنوز شیر می خوری و شیرین تر می شی... وقتی زیر دوش از شدت ذوق جیغ می زنی، وقتی تلفن رو بر می داری و نیم ساعت تو خونه راه می ری و نمی دونم با کی صحبت می کنی، وقتی بغلم می کنی تا قربونت برم... وقتی می گی مامان... وقتی کسی می یاد خونه و تو از خوشحالی همه اسباب بازیاتو بهش نشون می دی.. وقتی داری پی پی می کنی... وقتی می رقصی.. وقتی ابی و شادمهر رو خوب می شناسی و با آهنگاشون کلی حال می کنی.... خیلی شیرین می شی... دخترم... عشقم... هرچند همه زندگیمو تغییر دادی ولی بازم عاشقتم و بیشترین عشق جهان را به تو تقدیم می کنم از ...

حالا که دقیقاً 13 ماهت شده امروز که داشتم باهات بازی می کردم و تو از خنده قش می کردی متوجه یه چیز کوچولوی سفید روی لثه بالت شدم اره بالا جلو و سمت راست... سومین دندونت هم دراومد و دیگه باید با اون خنده های خوشکل با دوتا دندون کوچولوت خداحافظی کنم... حالا دیگه کم کم دهنت پر از دندون می شه... و دیگه نمی تونم بهت بگم نی نی بی دندون... اینروزا خیلی خنده دار همش می گی بیله بیله بیله بیل... بیله بیله بیبله بیله... نمی ذونم چی می خوای بگی... یا همش می گی دورل دورل دورل... خیلی با مزه ای کوچولوی دندون دراورده من... 13 دی 1391

امروز آناهیتا 13 ماهه شد.. به همین راحتی.. البته نه به همین راحتیها وارد سال دوم زندگیش شد و شدیم... دلم بد جوری برای همین روزهای ساده که دارن می گذرن تنگ می شه... حالا آناهیتا به راحتی راه می ره... چند شبه که خوابش خیلی بهتر شده... شیطنت می کنه... کتاب می خونه . همش اصرار داره بذاریمش روی مبل و می شینه و با کنترل مثلا کار می کنه ... خودش یاد گرفته از مبل بیاد پایین.. غذا نمی خوره... و تا کار بدی می کنه خودش می یاد ماچم می کنه... امروز مهد کودک ایران مهر بالاخره بعد از کلی رفت و آمد و اصرار و تمنا حاضر شد آناهیتا رو قبول کنه.. تا اگه خدا بخواد منم به پایان نامه ام برسم... خیلی دوستت دارم و هر لحظه ام با عشق تو سپری می شه...

عزیزم... شیرینم قشنگم  تو 12 آذر یکساله شدی و من هر چقدر فکر می کنم گذر زمان رو نمی فهمم. که چطور این یکسال گذشت و رفت و ما رو جا گذاشت... حالا تو 2 تا دندون کوچولو داری... راه می ری و کلماتی مثل ماما... دردر.. نه نه نه و به به به معنی غذا رو به زبون میاری... اینقدر شیرین شدی که تصورش تا یکسال پیش برام خیلی سخت بود. تولدت 12 آذر مصادف با روز یکشنبه می شد که چون وسط هفته بود جمعه 10 آذر یه جشن کوچولوی خودمونی گرفتیم. که خیلی هم خوش گدشت . کیکت رو از ماه بانو سفارش دادم و غذا رو خودم آماده کردم. برای تو هر کاری هم بکنم ارزشش رو داری ولی من امسال یه جشن کوچولو گرفتم که خودمون و مامان جون. خاله سولی و عمو سامان. و خاله نسیم و عمو...

سلام عشق من... همونطور که می دونی به خاطر مسافرتمون به یزد و شیراز نتونستم عکس تولد 11 ماهگیت رو بذارم و الان فقط 4 روز دیگه به تولد یکسالگیت مونده گل من.. چه روزایی رو که من و تو با هم گذروندیم و چه خاطره هایی ساختیم . و الان که یه سفر پر ماجرا و پر خاطره به یزد داشتیم که خیلی بهمون خوش گذشت سر فرصت عکساشو برات می ذارم. اینروزا در تدارک تولدتم و اصلاً وقت هیچ کاری برام نمونده. نقداً یه عکس از تولد 11 ماهگیت می ذارم تا بعد.... ...

چند روز پیش توی آشپزخونه داشتم غذا می پختم تو هم طبق معمول همونجا با درای کابینت بازی می کردی که یه هو دیدم صدات نمی یاد. دیدم نشستی و داری خیلی آروم با تلویزیون بای بای می کنی. دقت کردم تلویزیون داشت یه آهنگ غمگین پخش می کرد که همش می گفت خداحافظ... خداحافظ... عزیزم یعنی تو می دونی بای بای یعنی خداحافظ... فدای اون بای بای کردنت